Herentals onderzoekt aanleg van een warmtenet

Het stadsbestuur van Herentals verankerde zijn duurzaamheidsambities in de deelname aan het burgemeestersconvenant en het traject Kempen2030 van IOK. Daarin ambieert het bestuur een CO2-reductie op zijn grondgebied van 40 % in 2040 ten opzichte van de start van dit traject in 2011.

Een belangrijk aandeel van de CO2-uitstoot van Herentals is afkomstig van warmteproductie op basis van aardgas en stookolie in de huishoudelijke en tertiaire sector. Over de verwarming van die gebouwen voerde de stad eerder al heel wat onderzoek uit, wat leidde tot een warmtezoneringsplan en een warmtebeleidsplan. Uit deze studies bleek al dat het centrum van Herentals mogelijkheden biedt voor een collectieve duurzame verwarming van gebouwen. Provincie Antwerpen ondersteunde stad Herentals bij het opzetten en uitvoeren van het masterplan.

Als verderzetting hierop laat het stadsbestuur momenteel een masterplan opmaken, dat de mogelijkheid voor een warmtenet in het stadscentrum (binnen de ringlaan) onderzoekt. Het stadsbestuur stelt daarbij de volgende ambities voorop:

• Het warmtenet moet gevoed worden op basis van duurzame warmtebronnen.
• De mogelijkheid voor alle gebouwen, ook bestaande bebouwing, om aan te sluiten wanneer dat technisch-economisch zinvol is, is van belang.
• Er moeten laagdrempelige aansluitvoorwaarden komen voor alle potentiële afnemers.
• De stad wil het eigen patrimonium als belangrijke warmtevrager en als hefboom gebruiken om een eerste warmtenetcluster aan te leggen.

In dat kader stelt de huidige studie een masterplan op in drie opeenvolgende fases:

• Fase 1: in kaart brengen van de warmtebronnen in en rondom het stadscentrum.
• Fase 2: in kaart brengen van de belangrijkste warmtevragers.
• Fase 3: opstellen van een masterplan, met selectie van de bronnen, trajectonderzoek, fasering en economische haalbaarheid.

Uit de bronnenanalyse blijkt dat de belangrijkste bronnen in en rondom het stadscentrum industriële restwarmte, diepe geothermie en in mindere mate aquathermie een grote potentie hebben voor de voeding van een warmtenet.

De grootste warmtevragers bevinden zich in het centrum van de stad, voornamelijk langs de Augustijnenlaan en aan de Grote Markt. Herentals bevat meerdere en eerder verspreide middelgrote warmteverbruikers. Op het huidige punt van de studie worden deze middelgrote warmtevragers nog verder in kaart gebracht.

Tot slot werd ook al een eerste warmtebalans opgemaakt. Het tracéonderzoek, de fasering en financiële haalbaarheid worden nog verder uitgewerkt. De warmtebalans behandelt de vragen: “Zijn er voldoende duurzame warmtebronnen rondom Herentals om het stadscentrum volledig duurzaam te verwarmen?” en “Hoeveel warmtebronnen zijn er nodig om dat te doen?” Daarvoor steunt het masterplan op een simulatie van een basiswarmtebron in combinatie met een buffer en een piekwarmtecentrale. Het voornaamste resultaat tot op heden is dat een warmtebron van 15 MW, ondersteund door een piekwarmtecentrale van 15 MW, volstaat voor het verwarmen van een gebied groter dan enkel het stadscentrum van Herentals in 2050. Deze resultaten volgen uit een analyse met eerder conservatieve inschattingen.

Het stadsbestuur wenst de komende periode een volgende stap te zetten. Zo wil het in eerste instantie nagaan of er synergiën mogelijk zijn tussen de aanleg van een warmtenet en de geplande wegenwerken en bouwprojecten.
Verder wil het bestuur onderzoeken of, gelet op de timing van deze geplande wegenwerken en bouwprojecten, partnerschappen kunnen worden opgezet met de mogelijke aanbieders van duurzame warmte en eventuele exploitanten van een warmtenet. Het doel is om zo de komende jaren stapsgewijs de haalbaarheid van een warmtenet verder te gaan verfijnen, om zo de duurzaamheidsdoelstellingen op vlak van verwarming voor onze stad waar te maken.